HEU, SE BESOJ…,-JO!!!

Shkruan; Fadil Shyti

/ Ribotim/

( Këtë lajm të zi, -jo se pranon dot shpirti im që,
Zaim Beqiri, – iku në amshim, AY i duhej Shqipërisë oooiii!!!).

Heu, gjaku po më vlon ndë deje,
Zemra po më ndien hidhërim,

Si moj Nënë Shqipëri,-biri yt,
Sot, u nda fizikisht prej teje ?!!!

Trojet tona shqiptare,
Ishin dhe mbetën ndë stuhi,

Populli, ky krua gjaku nxori,
Të rrallë atdhetar, si Ty!

Kur Tirana e Kuqe -kërkonte,
Bij´ e bija, fishekë me dritë,

Ty, me shokë të besoi,
Për Qëndresë e Besë,

Armiqve t´i bënit,
Bllokada e prita!…

Për Shqipërinë tonë, të copëtuar,
Me Ribashkim t´i vijë dita!…

Atje, në gjyqet armike,
Grushtin me guxim -si Qemal Stafa,

E ngrite, pa frikë lart,
Shqiptarët e robëruar,

Të zgjohen, – e të shihnin qartë!…

Përballë armiqve vringëllove,
Përballë tradhtarëve rreptë sfidove!

Kur para botës deklarove:

Ju, me këtë shtet okupatorë-lubi,
Nuk do të jeni gjatë!…

Ne, do të bëjmë Shqipëri,
Jo, me lutje, -por me shpatë!…

Dhe, kot e keni o faqezi,
Kur mbi ne si gjarpinjt e hidhni vrerin,

Askush në botë, -me mend në kokë,
Njerkën më shumë se donë se Nënën,

-E duam Shqipërinë Socialiste,
-E duam Bacë Enverin!…

U tmeruan armiqtë, -bashkë me pisat tradhtarë,
-U drodhën ndë pallate, sllavët okupatorë!

Mbi Ty me shokë,- o tribun i popullit,
Pamëshirë ra dënimi mizor!

Ah! Gabuan horra!…
Ah! Gabuan dhe horret!…

Kur menduan se ju nënshtrojnë,
Harruan se Shqipove dhe Shqipeve-burgosjet,

Më shumë urrjetjen,
-Dhe qëndresën ua shtojnë!

Satanët e përtej karpateve, agresorë,
Miopët, kopukë,-nuk e kuptonin dot,

-Kurrën e kurrës nuk fiken, as ndalojnë…
Meteorët dhe meteoret shqiptare, -mbi Tokë!…

Shqipet e Shqipot e Partisë,
Nuk i trembë, litari as topi,

Bij´ e bija të lirisë,
Janë rritur e kalitur,

-Me gjak të pastër, Mic Sokoli!

Ata, qëndruan kurdoherë,
Burgjeve, -dhe në fushë-beteja,

Ranë dhe u ngritën, mijëra herë,
Shekujve, si Viganët, -për Fitore të reja!

Ty, veprove i fortë,
Besnik, na forcove prore…

Kurrë s´u pendove,
As as u mashtrove!

-Jo! Kurrë se humbe busullën,
-Në xhunglën, me errësira politike;

Të demon-kracisë mortore!…
O, bir i madh i Tokës Arbërore!

Jo! Nuk të shkoi mendja, për privilegje,
Apo të vraposh si zagarët, -për pushtet…

Ty, o vëlla të digjej zemra,
Si të bëjmë Shqipërinë…

Si të kemi Liri, Barazi, Drejtësi!
-Si të kemi shtet!…

Të bëjmë një Shqipëri të Ribashkuar,
Një Kala të pathyeshme,

-Këtej , në “Barotin Ballkan”!…

O, bota do të kalllet,
Toka do të digjet, -vullkan!

Ah! E keqja e liga,
Armikja, tradhtia…

Nuk duan -kurrë,
Lule naimiane, të bëhet Shqipëria!

Koha po ikën, me oshtima e pshertima,
-Po, ikën e mjera, -e keqja,

E, trimat si Ty, o Flakadan,
Po i rrëmben , -vdekja-kryeneqja!

-Një ditë , o sot o kurrë!
Ata do të humbin , do të dorëzohen,

O, sa shumë vdekje -si kjo jotja,
Pse i morën Yjet tona, do të pendohen…

Jeta do të fitojë, padyshim!
Mbi robëri, -vdekjen vrastare,

Jo! Kurrë s´do të ketë paqe mbi botë,
Derisa, nuk Ribashkohen, trojet shqiptare!

Prehu i qetë o burrë i dheut,
Në truallin e zjarrtë të Tetovës Kreshnike,

Sot Shqipot e Shqipet,
Për Ty idhshëm po lotojnë,

Me zemrat vullkane, në heshtje
Po betohen, e po bashkohen…

Amanetet e të parëve-çlirimtarëve,
Në vend do t´i qojmë!…

Më 10 Mars, 2013.